divendres, 24 d’octubre del 2008

PALABRAS PARA JULIA


José Agustín Goytisolo


Tú no puedes volver atrás
porque la vida ya te empuja
como un aullido interminable.

Hija mía es mejor vivir
con la alegría de los hombres
que llorar ante el muro ciego.

Te sentirás acorralada
te sentirás perdida o sola
tal vez querrás no haber nacido.

Yo sé muy bien que te dirán
que la vida no tiene objeto
que es un asunto desgraciado.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.

Un hombre sólo una mujer
así tomados, de uno en uno
son como polvo no son nada.

Pero yo cuando te hablo a ti
cuando te escribo estas palabras
pienso también en otra gente.

Tu destino está en los demás
tu futuro es tu propia vida
tu dignidad es la de todos.

Otros esperan que resistas
que les ayude tu alegría
tu canción entre sus canciones.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.

Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino, nunca digas
no puedo más y aquí me quedo.

La vida es bella tú verás
como a pesar de los pesares
tendrás amor, tendrás amigos.

Por lo demás no hay elección
y este mundo tal como es
será todo tu patrimonio.

Perdóname no sé decirte
nada más pero tú comprende
que yo aún estoy en el camino.

Y siempre siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.


José Agustín Goytisolo




¡Hola! Tenía ganas de poneros este poema tan bonito de José Agustín Goytisolo.
La primera vez que lo leí fue gracias a Pablo Antón, el profesor de literatura castellana y lengua castellana que tuve en 1º de bachillerato.

Siempre ponía como ejemplo en las frases para analizar a un tal Max, nos intrigaba mucho saber porqué Max y no otro cualquiera. El último día de clase nos dijo que algún día sabríamos porque nos hablaba de Max.
La verdad, en este último año no me había acordado más de Max hasta que con Neus Samblancat, la profesora de literatura castellana leímos el poema de Goytisolo, entonces recordé a Pablo y a Max.
Pero aquí no acabó la cosa: la profesora nos dijo que teníamos que leer una serie de libros entre los que estaba San Juan (Tragedia), como no podía ser de otra manera de Max Aub.

Entonces entendí porqué el protagonista de nuestras frases para analizar era siempre Max.
Todavía no he leído el libro pero ya os daré noticias de Aub.


Un saludo para Pablo, posiblemente una de las persones a quien más guste El Quijote.


diumenge, 5 d’octubre del 2008

Benvinguts!!

Hola!!!
Els que em coneixeu estareu "flipant" -l'Estela amb blog???- Doncs sí, al final hi he hagut de caure!!
Aquí aniré explicant les coses més interessants que em passin i que cregui també interessants per compartir-les amb vosaltres, alguns treballets de la uni i algunes cosetes més... i perquè no... les meves "filosofades".: espero que us agradin.
Bé doncs a totes les i els cràpules i aquells que passeu per aquí per tafanejar... em plau donar-vos la benvinguda aa tatatatxan...
El racó de l'Estela.